Thema: Geven en wederkerigheid
In dit themadossier reflecteren Raf Janssen en Hub Crijns op de vraag welke plaats de gift-economie heeft in de totale economie, hoeveel er om gaat in deze economie en welke functies geven en wederkerigheid hebben in onze samenleving,
De economie van de gift
Veelal spreken we over ‘dé economie’ alsof er maar een soort economie zou bestaan. Hub Crijns maakt duidelijk dat er verschillende economische deelsystemen zijn. Ieder van deze deelsystemen heeft zijn eigen normen en vormen, zijn eigen taal en waarde. De economieën van de markt en het geld hebben de andere economieën naar de achtergrond gedrongen.

Deze overheersende economiesystemen hebben veel mensen en landen veel welvaart gebracht, maar tegelijkertijd ook groeiende ongelijkheid en armoede voor grote groepen mensen. In dit artikel wordt het economische deelsysteem van de gift verder verkend.
Klik hier om deze bijdrage te lezen.
Geven in Nederland 2017
'Geven in Nederland' is een belangrijk onderzoeksproject van het Centrum voor Filantropische Studies. Sinds 1995 wordt het geefgedrag van huishoudens, individuen, fondsen, bedrijven en goede-doelenloterijen elke twee jaar in kaart gebracht en samengevoegd tot een macro-economisch overzicht. Het gaat dan niet alleen om bijdragen in de vorm van geld en goederen, maar Nederlanders geven ook tijd en inzet in de vorm van vrijwilligerswerk op vele maatschappelijke terreinen. Hub Crijns bespreekt de editie van 2017.
Klik hier om de boekbespreking te lezen.
Een nieuwe kijk op wederkerigheid
Voor wat hoort wat! Dat is de kern van de heersende opvatting over wederkerigheid. Het is deze opvatting die het voertuig is geweest om brede steun te krijgen om de verzorgingsstaat strikter en straffer te maken. Oude theorieën omtrent de gift, het geven, kunnen de kijk op wederkerigheid verbreden. Dat biedt groepen die nu met het wederkerigheidsprincipe klein en braaf gehouden worden, kansen om op te staan, erkenning te vragen voor hun bijdrage aan de samenleving en een rechtvaardiger deel van de maatschappelijke rijkdommen op te eisen. Niet in de vorm van een uitkering, maar in de vorm van een leefbaar basisinkomen.
Klik hier om deze beschouwing van Raf Janssen te lezen.
Samenleving terug in beeld?!
Persoonlijke problemen worden weer gekoppeld aan maatschappelijke vraagstukken. Dat biedt de anti-armoedebeweging weer mogelijkheden om de situatie van armoede mensen in verband te brengen met de vraag hoe de samenlevende mensen hun samenleving inrichten. Armoedebeleid wordt dan niet langer gereduceerd tot charitatieve acties om arme mensen te helpen. Uit drie recente rapporten blijkt dat de samenleving terug in beeld is. Dat biedt perspectieven om het armoedebeleid in het teken te zetten van collectieve acties, of beter gezegd de acties van collectieven voor herstel en behoud van sociale grondrechten en bestaanszekerheid.
Klik hier om dit artikel van Raf Janssen te lezen.








Economische groei lijkt de oplossing te zijn voor het armoedevraagstuk wereldwijd en dicht bij huis. Dat is inderdaad de geijkte opvatting die in de hoofden van veel mensen heeft postgevat. Het blijkt evenwel een hardnekkig misverstand te zijn: ondanks de weer toenemende economische groei neemt de armoede niet af. Integendeel, de armoede verbreed en verdiept zich en steeds meer groepen in de samenleving krijgen te maken met toenemende bestaansonzekerheden. Naast het armoedevraagstuk brengt het in ernst toenemende milieuvraagstuk steeds meer mensen tot het besef dat voortzetting van economische groei een doodlopende weg is. Toch blijft deze groei een noodzaak volgens de logica van de huidige gangbare economie. Daarmee komen we als samenleving vast te zitten in een paradoxale situatie: verdere economische groei tast de bestaanszekerheid aan en omwille van behoud van bestaanszekerheid en bestrijding van armoede moeten we economisch blijven groeien. In de jaren 70-90 van de vorige eeuw waren veel mensen zich al bewust van deze paradox. De val van de Berlijnse Muur en de ogenschijnlijke overwinning van het enig overblijvende economische model van de markt heeft dit kritische besef naar de achtergrond gedrongen. Voor de oplossing van het armoedevraagstuk en het milieuvraagstuk is het zaak denkbeelden uit die periode weer naar voren te halen. Dat ondersteunt momenteel weer opkomende pleidooien voor een verandering van de gangbare economische grammatica van de permanente groei en het vluchtige geld. Aan de hand van denkbeelden van enkele kritische economen uit het heden en het verleden laten Hub Crijns en Raf Janssen zien dat een andere economische grammatica mogelijk en wenselijk is.
In Nederland groeien 378.000 kinderen – één op de negen – op in armoede. Hoewel het met de economie beter gaat, blijft dit aantal onverminderd hoog. Op 5 december 2017 vroeg de Kinderombudsman met het rapport ‘Alle kinderen kansrijk’ aandacht voor deze groep.
